Wczoraj skomplementowano mnie na cmentarzu twierdzeniem, że jestem podobna do swojej śp. mamy – to w rzeczy samej najpiękniejsze słowa, jakie kiedykolwiek usłyszałam z ust drugiego człowieka. Dziedzictwo krwi: usposobienia i charakteru – cech fizycznych zakodowanych we wspólnych genach zobowiązało mnie do napisania tego wiersza, który poświęcam pamięci mojej ukochanej mamy.

***
Odziedziczyłam po Niej:
czerwone pelargonie
piwne oczy,
serce płoche, ale skłonne do miłości,
wiele empatii
i radość miłowania życia,
dziedzictwo Jej imienia
i wartości przemienione w wiarę,
które uświadomiły mi,
że grób nie kończy życia,
ale je rozpoczyna…
02 listopada 2014r.