Człowiek nie docenia tego, co ma. Wszystkiego mu ciągle mało i mało. A przecież nie o ilość w życiu chodzi, ale o jego jakość. Dostrzeganie na co dzień rzeczy drobnych, tak często bagatelizowanych przez nas i codzienność. A wystarczyłoby tylko w każdej sekundzie naszego życia dostrzec miłość, tę oddaloną na odległość nieba, by wszystko co nas trapi, odeszło lub zrównało się ze szczęściem… Bo w utrapieniach dnia i miłości mądrość jest wszelaka, pokora i umiejętność cieszenia się życiem mimo wszytko, jako że tylko raz się żyje.

***
Nawrócona jednym spojrzeniem,
sięgam po miłość, którą kiedyś zaniedbałam.
Uczę się siebie i jej od nowa!

22 marca 2016 r.