Najpierw oczarował mnie portret nieznajomego mężczyzny narysowany przez Franco Clun’a, potem napisałam wiersz…Emocyjny, pisany kobiecym sercem – prawdziwy, jak prawdziwe jest ludzkie życie. Miłego czytania.

“Portret mężczyzny”

Kilkanaście linii na czole,
oczy mądre,
wyglądające na lekko zmęczone.
Usta wąsem przykryte –
pocałunków spragnione.

Dłoń szlachetna,
smukła,
podpierająca twarz jak trzeba.
Tak wygląda piękno człowieka
zmierzające do kresu,
czyli nieba…

Tylko różowe serce schowane za pazuchę
walczy o każdy miarowy oddech,
by życie w anonimowym człowieku się tliło.
By nic w tle obrazu nie umarło,
lecz ciągle żyło!

13 października 2016 r.