Zawsze lubiłam przyglądać się ludziom w parku, na ulicy – gdziekolwiek – i tak mi pozostało do dzisiaj. Jestem wścibska? Nie, ależ skąd! Jestem ciekawa ludzi, bo w każdym z nich jest jakaś tajemnica: piękna, brzydoty, szczęścia i fatalnych porażek. Kocham ludzi, których siwa skroń, zmarszczki na twarzy, zniszczone od pracy ręce zdradzają niejedno wydarzenie i ciekawe historie. Wtedy myślę: Czy ja doczekam ich wieku? Czy będę tak silna i dumna, jak oni, bez krzty pretensji do losu, że może nie było łatwo?
Wiem, że bycie dojrzałym nie jest bez obciążeń; że zdrowie nie domaga, a ludzie izolują się od starszych kobiet i mężczyzn, bo przecież są uciążliwi i tacy staroświeccy… A przecież ci właśnie Państwo, byli kiedyś – jak większość z nas – młodzi, dawali bliźnim radość, czyniąc ich szczęśliwymi. Dlatego wszystkim Im poświęcam dziś parę słów na moim blogu, dziękując za mądrość i mentalną – społeczną bliskość.

S K Ł A D A N K I – rymowanki.

1.
Nie wstydź się
siwych skroni!
One są zwiastunem doświadczenia,
którego w młodych nie ma!

2.

Spracowane ręce
i bruzdy na twarzy,
to życia ludzkiego obrazy.
Mapy pokrętnych szlaków i dróżek pod górę.

3.

Pochylona sylwetka ciążąca do ziemi.
Oczy jak krzak zmęczeniem gorejące,
to starości oznaki,
szacunku i miłości wymagające!

4.

Uśmiech wymuszony,
serce zwalniające,
to blednącej młodości słońce.
Zmierz życia…
Początek końca!

5.
Nie bój się starości.
W niej mądrość życiowa się mieści.
To skarbnica ludzkich historii,
która miłością i dobrem się świeci.
Nęci tajemnicą.

25 listopada 2017 r.

Vide: fot.priv.

DOPISEK:

Szanowni Państwo w miesiącu grudniu 2017 roku, ukaże się w wybranych Empikach (na terenie kraju) “Antologia poetów współczesnych. Modlitwy. Trzecia Edycja”, w której znajdą się także moje skromne wiersze. W sam raz na upominek pod choinkę. Sama jestem ciekawa jej wydania.