Kiedy zaczynałam pisać – a było to dawno, dawno temu – nie miałam pojęcia, jak wielki czeka mnie trud w poszukiwaniu własnego stylu z pominięciem norm i regułek obowiązujących w poezji. Mądrość czy przekora? Raczej chęć zaistnienia w poezji na własnych zasadach, bez obciążania siebie garbem naśladowania kogokolwiek. I chociaż mam świadomość “pokraczności” swoich wierszy, lubię je właśnie w takim kształcie i zwerbalizowanej formie. Uważam bowiem, że pisanie pod prąd jest o wiele bardziej ekscytujące i twórcze…, nawet jeśli niesie za sobą ryzyko niezrozumienia czy odrzucenia…Witam nowych subskrybentów strony: Ocal słowa… i serdecznie Państwa pozdrawiam.
Jestem prawdziwa
Każdego dnia błądzę,
bo idę przez życie na oślep.
Szukam szczęścia,
choć nie pulsuje we mnie
ciągły brak uwagi drugiego człowieka.
Pożądam dla siebie całej przestrzeni świata i wolności,
ale horyzont kartki papieru nieustanie przede mną ucieka.
