Pamięci M. Fredriksson
Wiem, wiem!
Łzy nic tu nie pomogą,
ani nie zmniejszą pomiędzy naszymi
światami odległości.
Ja jeszcze jestem w drodze.
Ty, Marie doszłaś do ogrodu
białych kamelii –
życia tryskającego tajemnicą
wiecznej miłości.
Urzekła
mnie Twoja historia, tembr głosu –
wewnętrzne piękno
jakby nie z tej ziemi.
Dlatego
gdy jest mi źle i smutno,
słucham Twoich piosenek o mocy
tęsknoty i miłości,
by przeniknąć swoją wrażliwość
i Twoje minione jestestwo
zmysłami wszystkimi.
Nie odkładam niczego na potem,
na jutro.
Noszę Cię w świętej pamięci!
Autor: Danuta Schmeling
