Szukanie przyczyn ludzkich niepowodzeń do niczego dobrego nie prowadzi, jeśli przybiera formę udręki. Ale w poezji tego typu dywagacje są dopuszczalne. Dlatego, jak mnie nachodzą krucze myśli, sięgam po moje doświadczenia i myśli, i dywaguję, zatapiając się w bezczasie… Z jakim efektem, poczytają i przekonają się Państwo sami. Przed wyjazdem na króciutki wypoczynek – pozdrawiam. Do rychłego zobaczenia!
Świat mógłby być paralelą nieba,
stanu lekkiego ducha,
którego w ludziach dawno już nie ma.
Świat mógłby być skarbcem
pokładanych nadziei w czystej i mądrej miłości,
ludziach pędzących myślą do gwiazd i Boga
bez obciążeń sumienia –
pochmurnych chwil goryczy i wyobcowanej samotności.
Świat mógłby być bardziej czuły,
bez nonszalancji, zgryzoty i niedowładów życia.
Pustki w sercach człowieczych
trwającej przez lata, bez łask niezbędnych do przeżycia… –
chwalebnego – z marazmu – zmartwychwstania,
na polecenie niebieskiego Pana.
14 sierpnia 2017 r.
Vide: fot.priv.
