Aby nie dać się zapomnieć, powinniśmy za życia zadbać o relacje z rodziną i bliskimi. Wtedy być może o nas nie zapomną, gdy przekroczymy przed nimi próg wieczności.
“Dobra – zła wiadomość”
Świat
nigdy
nie zatrzyma się,
by nas, gdy pomrzemy,
żarliwie opłakiwać.Tylko
tęsknotą – czyjąś miłością –
imienną modlitwą – okruchem pamięci
będziemy na krótko ożywać!Autor: Danuta Schmeling