Aby nie dać się zapomnieć, powinniśmy za życia zadbać o relacje z rodziną i bliskimi. Wtedy być może o nas nie zapomną, gdy przekroczymy przed nimi  próg wieczności.

“Dobra – zła wiadomość”

Świat
nigdy
nie zatrzyma się,
by nas, gdy pomrzemy,
żarliwie opłakiwać.

Tylko
tęsknotą – czyjąś miłością –
imienną modlitwą – okruchem pamięci
będziemy na krótko ożywać!

Autor: Danuta  Schmeling

 

Author

Write A Comment