“Nowe –
stare ziarno”

Zwiodły
ją metafory.
Cała ta dziedzina.

I poeci ochrypli z
nadmiaru słów w
sobie, w strofach.

Oczarowały
ją wodujące
lądy:
przesunięcia znaczeń –
kontynenty w umysłach ludzi
jeszcze nieodkryte:
- wyssane z palca
nieweryfikalne prawdy,
rozciągnięte
na wszystkie wersy i epoki.

Urzekło
ją pisanie i ślady
aromatycznych pocałunków
na ustach kochanka,
trafne w porównania
subtelności zniekształcania
emocji,
w nostalgiczne pogróżki
sumienia…
z zarzutami na skonfliktowanie
słowa z czasem.
Serca z życiem –
miłości z drwiną.

Autor: Danuta Schmeling

Author

Write A Comment