Pamięci nieodżałowanej babci Marii, kobiety, która nauczyła mnie przywiązania i szacunku do piękna natury, a także do własnej rodziny i historii Polski.
“Wyznanie”
Kocham, gdy Cię wspominam.
kocham, gdy tęsknię i płaczę,
kocham, gdy cierpię i krzyczę z bólu,
wiedząc, że Cię nigdy na tej Ziemi nie zobaczę…
[Krynica Zdrój, 31 sierpnia 1997 r.]
***
Posłuchaj szeptu miłości stojącej nad grobem i czyichś słów modlitwy:
Wieczny odpoczynek…
[Krynica Zdrój, 1 września 1997 r.]
Autor: Danuta Schmeling
