Tak żyć,byle nie wpaśćz deszczu pod rynnę.Byle w duszy zachować harmonię i spokój.Byle móc nacieszyć się życiem,nim łakoma nicość usadzi nasna szarym jak ziemia obłoku…Tak kochać,by niczego, niczego nigdynie żałować.By nie wiązać się z nikimze strachu.By przestać ciąglemyśleć, że samotność naslękiem pokona,wrzucając nasze tęsknotyi marzenia do głębokiegorowu – piachu…Autor: Danuta Schmeling