W
słowie MIŁOŚĆ
zagnieździła się
wieki temu istota kochania.
Życia we dwoje.Czułość .
oczarowana pięknem
mężczyzny – kobiety.
Wzajemna troska
poświęceniem odurzona,
utajnione sekrety wspólnego losu:
codzienne trudy, znoje…Kto chce,
niech nie wierzy!
Ja dobru
i miłości ufam!
Żyjemy,
by nauczyć się
kochać,
bo kochanie to
niepospolita – najcenniejsza –
życiowa umiejętność i sztuka.
Autor: Danuta Schmeling
