23172920_1664684756928666_7735844321368534009_n

Pewien starszy Pan, spotkany przeze mnie wczoraj na cmentarzu, powiedział mi: “Droga Pani, życie jest największym skarbem, jaki otrzymujemy w darze od rodziców i losu. Ale najważniejsza jest w nim miłość! Zwyczajna – absolutnie oddana, na dobre i na złe. Bez korekty epokowych zmian w jej postrzeganiu…”
Jego mądrość bardzo mnie oczarowała, tak jak zachwycił sędziwy wiek i religijność. Ślad po Nim będzie – jak po wielu innych – pozostawiony na moim blogu, bo wystarczyła krótka chwila rozmowy z nieznajomym, żebym po raz kolejny uświadomiła sobie, jak dobre i piękne jest życie. Jak cenne są chwile spędzone z ludźmi, na których zdarza nam się, mnie także, narzekać i wybrednie psioczyć.
Oczywiście jakość tych chwil zależna jest w znacznym stopniu od nas samych, jednak to miłość i sztuka kochania ludzi, i życia – w całej tej człowieczej egzystencji – jest najcenniejszą nauką, z której będziemy musieli kiedyś zdać relację swojemu Stwórcy…

Dziękuję, N I E Z N A J O M Y!

P O E Z J A

“Nauka”

Nigdy nie mów, nigdy!
Kochaj
nawet wtedy,
gdy świat cię oszuka.
Dziękuj Bogu
spojrzeniem w niebo,
modlitwą, sercem otwartym i czułym
za każdego spotkanego na swojej drodze
życia – człowieka…

Ludzi z przeszłość wspominaj
dobrze – z radością.
Nie narzekaj,
chociaż życie wystawia cię
na nieustanną próbę.
Potraktuj zdobyte doświadczenia,
jak cenny dar nieba.
Odnalezioną w sobie szlachetną perłę,
niezwyczajną zgubę!
I raduj się,
póki jesteś!

04 listopada 2017 r.

Vide: fot.priv.

Author

Write A Comment