Pytanie skądinąd dziwaczne, ale prawdziwe…Czy życie może zabić? Życie może zabić i czyni to niezmiennie od wieków. Pomaga mu w tym człowiek, natura, polityka.
Choć jest piękne, dobre, nieznośne i złe – kochamy je bez względu na konsekwencje. Walczymy o nie bojaźliwie, by trwać, choćby w marazmie samotności i opuszczenia.

P O E Z J A

1.

Życie:
cichy rytm serca i zegara.
Słowa wyuczone,
pospolite.
Miłość jakby nie z tego świata.
Noc i dzień,
smutek i radość naprzemiennie.
Życie:
kreator losu –
cichy zabójca człowieka.
I mogłabym tak bez końca…
Ale po co?

2.

Żyję.
Znów zauroczy mnie dzisiaj człowiek,
ulica, ptaki, nurt rzeki.
Rozczaruje czyjeś cierpienie…

Płynę jak wczoraj chwilą.
Mechaniczne wskazówki też płyną.
Heraklit nie przesadził: Panta rei!
Reżim filozofii?
Ależ skąd!
Świadomość przypływów i odpływów.

Vide: fot.priv.