KLIN

Zgoda narodowa
Polakom (póki co) nie grozi.
Chyba, że skupią oni
swoje myśli na tragicznej –
wrześniowej powodzi…

Polityka ich dawno podzieliła,
przerzucanie na innych
oskarżeń – pomówień –
beztroskich zaniedbań i w i n.

Kto by pomyślał,
że k i l k u takich,
co słońca i księżyca nie ukradło,
tak skutecznie podzieli n a r ó d
Hłaski, Norwida i Piłsudskiego,
wbijając pomiędzy r o d a k ó w
nienawiści klin…

To, co dawne
i ideologiczne
tylko pozornie w 1989 roku
minęło.
Wady narodowe w krzepkim
narodzie Polaków się ostały:
Jan Kowalski hejtuje –
męczy – w social mediach
Jakuba Kowalskiego w imię
wolności słowa, by nie rzec
upolitycznionej –
cudzej,
bo nieswojej 
chwały!

Autor: Danuta Schmeling

Rozgrzebałam swoje życie
na drobne kawałki.
Części utkane z tysiąca dat –
okoliczności zabaw, biesiad
i rozstań..

Wróciłam do początku.
Pierwszej pory roku –
spojrzenia rodzicom
w oczy. Wyfrunięcia
z gniazda.

Rozgrzebałam
teraźniejszość myślami,
jak kura pazurem ziarno.
Z uśmiechem
przedarłam się przez jesień – międzypokoleniową poezję
i prozę życia.
Zaczynam od nowa
celebrować Boga i
codzienność. Bratać się z …
miłością.

Autor: Danuta Schmeling

“PYCHA”

Nieliteracki
byt w poezji…
Jak to jest możliwe?

Z zapartym
tchem snuje się po wersach
jak obśmiane żeńsko-męskie
rymy – bezpłciowe metafory,
którymi poezja od wieków oddycha – wykwintnie żyje.

Czym jest,
jeśli można spytać?
Komu służy od l a t
tak wiernie
i wytrwale?

Dlaczego udaje,
że jest perłą w koronie,
choć nigdy nie była i nie będzie
w poezji kolorowym p t a k i e m
wyspą Robinsona ani biblijnym
rajem?

Przecież wiadomo,
że
pokona ją recenzja,
jak szubrawcę zgilotynuje.
Wykpi, by zrujnować słowu i jej.    ż y c i e
i z pamięci czytelnika szybko wyruguje…

Autor: Danuta Schmeling

Chojnowianom

W życiu nie jest ważne,
ile napisało się wierszy,
ani wzniosło głośnych
toastów.
Prestiżowy poeta – filozof
to wie i rozumie.

Tuzinkowy –
tygodniami
chodzi w “gorsecie barda”,
bez rozwagi
naruszając enklawę spokoju
jesiennym splątaniem:
wiatru, deszczu
smutku i emocji
bez uświęcenia ciszy w sieci
– świadomej pokory.

Autor: Danuta Schmeling
Vide: fot priv.

“PYCHA”

Nieliteracki
byt w poezji…
Jak to jest możliwe?

Z zapartym
tchem snuje się po wersach
jak obśmiane żeńsko-męskie
rymy – bezpłciowe metafory,
którymi poezja od wieków oddycha –
wykwintnie żyje.

Czym jest,
jeśli można spytać?
Komu służy od l a t
tak wiernie
i wytrwale?

Dlaczego udaje,
że jest perłą w koronie,
choć nigdy nie była i nie będzie
w poezji kolorowym p t a k i e m
wyspą Robinsona ani biblijnym
rajem?

Przecież wiadomo,
że
pokona ją recenzja,
jak szubrawcę zgilotynuje.
Wykpi, by zrujnować słowu i jej ż y c i e
i z pamięci czytelnika szybko wyruguje…

Danuta Stefanicka-Schmeling

Tyle
rozdartych dni.
Tyle
uśmierconych prawd.
Tyle
zniewolonych serc.

Świat przestał być
coś wart…

Tyle
zapomnianych chwil
bez miłości.
Tyle
sumień złamanych przez
neopogaństwo.
Tyle
przemilczanych
krzywd bez żalu i pokuty.

Kto jest temu winien?

Współczesna
niegodziwość i naiwna
beztroska,
i bezsumienne – głupie –
cyniczne  draństwo.

Autor: Danuta Schmeling

BALLADA O PRZEMIJANIU – pamięci M. Fredriksson

Szare noce skracają się
z godziny na godzinę.

Kurczą się i cichutko
płaczą,
jak płacze zachmurzone
niebo. Chcą żyć miłością
i marzeniami,
które są w zdrowym ciele
tajemniczą siłą – potęga
woli życia.

Ale one od lat c i e r p i ą.
a ból przenika ich piękne
jestestwo:
wiersze – piosenki –
obrazy podpisane ręką
swojej muzy na wskroś
Jej słabnącego s e r c a.

Dni
także jesiennieją,
kroplami łez i nostalgii,
skracając oddech.

Żegnają się ze światem.
Żegnają się
z
Gun-Marie,
by przeżyć nowe życie,
Jej niebanalne życie
schowane
za błękitnym parawanem
tajemnicy.

Goodbye Marie!
Do zobaczenia.

Autor: Danuta Schmeling

Pamięci M. Fredriksson

Wiem, wiem!
Łzy nic tu nie pomogą,
ani nie zmniejszą pomiędzy naszymi
światami odległości.

Ja jeszcze jestem w drodze.
Ty, Marie doszłaś do ogrodu
białych kamelii –
życia tryskającego tajemnicą
wiecznej miłości.

Urzekła
mnie Twoja historia, tembr głosu –
wewnętrzne piękno
jakby nie z tej ziemi.

Dlatego
gdy jest mi źle i smutno,
słucham Twoich piosenek o mocy
tęsknoty i miłości,
by przeniknąć swoją wrażliwość
i Twoje minione jestestwo
zmysłami wszystkimi.

Nie odkładam niczego na potem,
na jutro.
Noszę Cię w świętej pamięci!

Autor: Danuta Schmeling

“Maryi nagroda w niebie”

Zioła, kwiaty,
ziemia oraz wszelkie stworzenie
oddają dzisiaj hołd nad hołdami.
Tej, która porodziła
Syna – Królowej –
Niebieskiej Pani.

Chóry anielskie sławią Jej imię
za święte życie miłości pełne i
za pokorę – wierność B o g u
i za Jezusa królującego wraz z
Ojcem w niebie.

Autor: Danuta Schmeling

OCZAMI CÓRKI

Mój
Tato zwykł klękać
tylko przed Panem
Bogiem.
Kochał życie,
dla swoich dzieci był
ostoją spokoju –
nigdy wrogiem.

Szanował swoją pracę.
Prawie pół wieku
pracował.
Nigdy nie skarżył się
na swój los –
nie użalał nad sobą…
Z życiem odważnie,
niby amant (z filmu)
flirtował.

Żył długo –
prawie dziewięć dekad.
Umarł pokornie –
bez lęku i skargi
na ustach,
jakby na śmierć czekał.

Autor: Danuta Schmeling