“(…) a dobro przemieniać w białe motyle…”

Kiedy życie nam  dokopuje, wkurzamy się,  mówiąc kolokwialnie: Niech to szlag!   A co zrobić, gdy wszystko nam się w miarę układa? Dobrze nam, jak u Pana Boga za piecem?

Jesteśmy kochani, doceniani, faworyzowani przez zmienny los i ludzi. Pozornie niewiele, choć wiele… albo kompletnie nic, wychodząc na totalnych ignorantów. A zatem, co powinniśmy robić, by mieć czyste sumienie? Uczmy się dostrzegać dobro w prostocie zdarzeń, dziękować naszym bliźnim i Bogu za wszystko, co nas spotyka i cieszmy się nieustannie, że żyjemy. Nie szukajmy u innych litości, gdy jest nam źle, nie afiszujmy się nadto szczęściem i miłością, bo nie ma potrzeby zapraszać do swego szczęścia obcych,  doceniajmy partnerów w związku i umiejmy przebaczać winy…

Niby proste, a jednak trudne czasem do wykonania. Wiem to po sobie. Z tym ostatnim, mam czasem problem: bo zodiakalne raki tak mają. Niby przebaczają, ale do grobowej deski pamiętają  – durny sposób na satysfakcjonujące życie. Dlatego i ja – niby taka “dojrzała i mądra doświadczeniem  życiowym kobieta”, też muszę w tym względzie nadrabiać swoje braki i się modyfikować albo resetować swoje poglądy… Drodzy Państwo jestem z Wami sercem i myślami, i zapraszam do czytania.

Ps. Też się czasem chwalę swoim szczęściem na Facebooku, ale stopniowo od tej praktyki odchodzę, bo ludzie poczytują to za narcyzm… – “koniec, kropka”, jak mawia mój dobry znajomy z Warszawy.

(LIRYK)OWANIE

Ofiarowałeś mi kiedyś
wiele szczęścia,
i kwiatów polnych wiklinowe kosze.
Zapach macierzanki, lawendy
jaśminu i chińskich goździków,
(nie jesteś mi nic winien),
o nic więcej Cię już nie proszę.