Z natłoku uczuć
rodzi się miłość.
Z krzyku duszy,
co tęsknotą i …
bólem
szuka,
nie przebierając
gestami,
słowami.
A gdy zaistnieje,
Ona i On tężeją
czułością.
Dobrem,
co łączy ich usta
i życia bezdroża.
Z natłoku myśli
pisze się miłość
przyciągana ludzkim –
zakochanym –                                                                                                                                                                                  wzrokiem,
metaforami słońca
i deszczu.
Pogwarem liści,
spadających z lipy.
Buczeniem wiatru.
Jesiennej szarugi…
Autor: Danuta Schmeling
Author

Write A Comment