Osaczenie

W życiu osaczają nas różne rzeczy i sytuacje: żal po stracie kogoś, uzależnienia lub po prostu miłość, za którą oddalibyśmy własne życie…Czy to dobrze, czy źle? Wszystko zależy od rysu psychologicznego naszego charakteru i osobowości. Priorytetów i poczucia własnej wartości, które albo windują nas w górę, albo bestialsko zrzucają w dół czarnej przepaści – choroby duszy. Co w takim wypadku zrobić ? Trudno jednoznacznie na to pytanie odpowiedzieć. Dla jednych będzie to terapia, dla innych – ludzi wierzących – rozmowa z Panem Bogiem i zwrot ku medytacji, wyciszeniu uczuć, modlitwie; dla innych będzie to pretekst, by swoje emocje zatopić w alkoholu.                                                                                                         

Puentując: jesteśmy “biednymi istotami” – w makrokosmosie – które gubią się w świecie wartości, bo chodzą po cudzych śladach, próbując przypodobać się światu. zamiast kroczyć własnymi drogami i “ścieżynami”; bez zbytecznego naśladowania innych ludzi, czasem o bardzo wątpliwej moralności i zasadach społecznych,

L I R Y K A