Aksjologia – czym to pachnie?

Natura – fascynująca i piękna od zawsze pociągała poetów i prozaików. Każdy z nich doskonale wiedział i wie, że jest wszechpotężna i tajemnicza, jak nieprzewidywalne i tajemnicze są nasze ludzkie losy naznaczone piętnem ostatecznego przeznaczenia. 
P O E Z J A  skali  W A R T O Ś C I 
LOS
Chociaż serce mojego miasta
bije wciąż nierówno,
deszczem porannym okalając rejową ulicę.
Drzewa lipowe wciąż dostojnie stoją,
zachęcając niespokojny LOS,
by odwiedził wraz z ptakami
tę piękną – prastarą okolicę.
Ile czasu
już wędruje po tym świecie.
Chwilami brodząc w rzece mieniącej się
zachodzącym słońcem?
Czuwając,
by ludzkie życie było święte,
oplecione miłości bezwarunkowej czynami,
wstęgą mierzalnego czasu
i pachnącym
laurowym wieńcem?
Najczystszą prawdą
chwalącą i ganiącą człowieka.
Usłużną,
cierpliwą, bogobojną
ze spojrzeniem zatopionym
w Krzyża Majestacie.
Pytam cię, nieodgadniona sekundo:
jak żyć, by dojść do celu –
i do Ciebie – siostro,
i mój zrodzony z miłości ludzkiej
bracie?
16 września 2019
Autor: Danuta Schmeling
Vide: * aksjologia – teoria wartości; fot – priv.

Dlaczego tyle osób pisze wiersze? Być może cierpi na słowotok (?) A może potrzebuje cudzej uwagi, kocha poezję, lubi mieć coś do powiedzenia? Pytanie warte zadania i zastanowienia…

Z pozdrowieniami – autorka bloga! Trzymasz w sobie słowa miłości piękniejsze od kryształków letniego deszczu. Oprowadzasz je swoimi głodnymi ustami, pomalowanymi malinową szminką, wzdłuż jego chropowatej twarzy,…

Ludzie – człowiek – to cudowny wynalazek Boga. Cóż znaczyłby biblijny Adam bez towarzystwa drugiego człowieka – swojej Ewy? Nic, to pewne! Każdy z nas szuka w drugim…

„Skarga córki” Przeraża mnie Twoja nieobecność w domu, ponieważ mój spokój ducha bezkarnie rujnuje. Nawet nie wiesz, najdroższy (mój) Tato, jak mi Ciebie dzisiaj brakuje, brakuje. Jak tęsknię…

Moje życie po śmierci Taty jest jak czarny sen, pełen niewyobrażalnej tęsknoty i nostalgii… To mój kolejny – trzeci słabszy dzień ubarwiony goryczy słowami. “(OKA) LECZONE MYŚLI”…

Panu X Wydało nas na świat to samo łono miłości i życia. Wychowali rodzice ukochani. Dorosłość nas rozdzieliła, ale serca w nas obojgu te same pozostały. Takie,…

Są w ludziach błahostki, nie takie błahe. Rany bez widocznych skaleczeń. Są konstelacje czarno-białych słów, tylko czasem oderwanych od czynów, oznaczone paradygmatem dekalogu życia (i sumienia). Pompatycznych uniesień,…